2012-09-01

nobeloj kaj pizoj

en la fantazia „vereca, kurioza kaj tre danĝera rakonto de ŝelmufski pri vojaĝo surmara kaj surtera“ de kristiano reuter el 1696, la rakontanto haltas en hindio kaj volas peti aŭdiencon de la granda mogolo.  li demandas unue junan paŝtiston de anseroj pri la vojo...
sed la junulo ne kapablis paroli, li nur indikis per la fingro kaj diris „a a“.  nun, kiel mi komprenu, la-ĉaplo-min-prenu!, kion signifas tiu „a a“.  mi iris plu sur la herbejo, kaj jen renkonte al mi veturis klingofajlisto.  ankaŭ al ĉi tiu mi demandis, ĉu li povas al mi sciigi, kie loĝas la mogolo.  la fajlisto tuj informis min, dirante ke en hindio restas du mogoloj, nome unu kiun oni simple nomas granda mogolo, kaj alia simple malgranda mogolo.
la ŝerco facilas.  granda mogolo efektive ekzistis, grandaj dukoj ankaŭ estas konataj, ĉiaj grandsinjoroj estas, sed kiom da malgrandaj?  malgranda mogolo neniam estis.  la skalo de nobeleco enhavas grandecon, sed pri eteco silentas.

aliaj skaloj glitis laŭ la inversa direkto.  pririgardu la pizo-skatolojn en superbazaro: mez-grandaj, mez-subtilaj, subtilaj, tre subtilaj, plej subtilaj.  la grandaj mankas!

oni do konstatu, ke skaloj de grandeco ne nur estas relativaj (granda pizo pli malgrandas ol malgranda nobelo), ili ankaŭ kelkfoje pro nekonataj kaŭzoj stumpiĝis je unu ekstremo.

Aucun commentaire: