2011-04-30

rifuĝintoj

la afero probable ne unikas. okaze de militoj homoj eskapas el sia lando. kaj se la fluo de rifuĝintoj grandas, en ĝi troviĝas proporcia esperantista oneto.

tiel verŝajne okazis en eŭropo post la dua mondmilito, kvankam pri tiu aspekto de la historio mi ne legis, kaj tiel hazarde okazis pro la milito en abĥazio. post haltoj en pollando kaj en germanio grupo de kartvelaj rifuĝintoj el abĥazio atingis francion, kaj inter ili estas du parolantoj de la lingvo internacia. ili sendis helpopeton al franca esperanta asocio.

mi hazarde laboras lastatempe sufiĉe proksime de la hotelo, en kiun bonfara asocio enloĝigis ilin. mi do povis viziti. ili vivas per bazaj, ne tute sufiĉaj necesaĵoj, kaj sub konstanta necerteco pri la morgaŭo. la pasportojn ili perdis, kaj sekve polica kontrolo povas proksimigi ilin al administra elpelo el la lando. tiel okazis al la edzo de m., sed feliĉe post unutaga resto en policejo, li estis liberigita.

oni loĝigas ilin ne en urbo, sed apud urbeto, en kiu ili apenaŭ povas komenci ion ajn. ili ne parolas la ĉi-landan lingvon, ne ricevas instruon pri ĝi, ili ne rajtas labori. m. paroletas, kaj i. bone parolas esperanton. ankaŭ la juna filo de i. komprenas, sed li restas silenta.

mi provas helpi per informoj, sed kompreneble ankaŭ la leĝa situacio en tiaj okazoj malsimplas. ĝeneralaj leĝoj ne signifas multon, ĉio dependas de aplikaj reguloj kaj decidoj en diversaj administrejoj, kiuj ne nepre kunordigite agas.

lunde ili vizitos la prefektejon, esperante, ke ili ricevos oficialan restadpermeson...

Aucun commentaire: