2012-07-10

spekulativa rivernomado

en montareto, kie mi okaze restis, fluas riveretoj nomataj az kaj erg.  post kelkaj kilometroj ili unuiĝas kaj ricevas la nomon azerg.  tre logike — komentos tiuj apartuloj, kiuj vidas logikon, kie aliaj nur kuriozon vidas.

kun logikemuloj ni revu pri ampleksigo de la regulo.  la sama rivero atingante ebenaĵon jam iĝus azergodubomorgo.  cent kilometrojn plue azergodubomorgolaternosagono.  tuŝante la maron, ĝi ricevus tiel longan nomon, ke fiŝkaptisto forbabilus sian matenon anoncante, kie li kaptados.

tio tamen kontraŭus ĝeneralan oportunaĵon de lingvoj, ke oftaj vortoj mallongas kaj maloftaĵoj longas: gramatikiloj kaj ĉefurbaj nomoj mallongas, vilaĝetoj kaj malsimplaj ĥemiaĵoj ricevas longajn nomojn.

riveretoj iras tra senhomejoj apud forgesindaj vilaĝetoj.  riveregoj trafluas multehomajn urbojn.  oni do renversu la regulon.  marenflua rivero havu simplan nomon, kiun oni kontraŭflue grandigu.  la ĉefrivero estu ekzemple az, ĝia unua maldekstra branĉo estu azĉap, la dekstra azrast, kaj tiel plue...

du sufiksoj — respektive por dekstro kaj maldekstro — sufiĉos por nomi la tutan basenon en tia maniero, ke barĝisto aŭdante nomon scios ankaŭ la vojon.  kompreneble embuskas risko de konfuzo pro eraro je unu silabo.  se li direktos sin laŭ azĉaprastrastrastĉaprastrastĉapĉaprastĉaprastĉapĉaprast dum oni instrukciis azĉaprastĉaprastĉaprastrastĉapĉaprastĉaprastĉapĉaprast li trafos inter hommanĝulojn anstataŭ la celitan feri-urbeton.  tamen ĉu oni rezignu tiel belan terminosciencan regulon pro konfuzetoj, pri kiuj erarintoj prefere kulpigu la propran malatentemon?

Aucun commentaire: